Od czego jest kamień na zębach?
Kamień, który gromadzi się na zębach, należy regularnie usuwać. Jego zaleganie na powierzchni zębów może przyczynić się do powstawania próchnicy. Poza tym jest nieestetyczny a zęby pokryte kamieniem wyglądają na niezdrowe. O tym, od czego jest kamień na zębach i jak mu zapobiegać, przeczytasz poniżej.
Z czego robi się kamień na zębach?
Gromadzenie się kamienia na zębach to proces naturalny. Zachodzi u każdego, ale w różnym stopniu. Gdy zaczyna zalegać na zębach, może doprowadzić do groźnych schorzeń jamy ustnej.
Kamień nazębny powstaje w wyniku reakcji śliny ze ścierającą się płytką nazębną. Gromadzi się w miejscach trudno dostępnych dla szczoteczki do zębów. Główną przyczyną zalegania kamienia jest niewłaściwa higiena jamy ustnej.
Wiedza o tym, od czego jest kamień na zębach, pozwala skutecznie ograniczyć jego powstawania i przyczynia się do zachowania zdrowych zębów.
Jak usunąć kamień na zębach?
W każdym gabinecie stomatologicznym można usunąć kamień zalegający na zębach. W dużych centrach dentystycznych zajmują się tym higienistki stomatologiczne. W małych gabinetach kamień zwykle usuwa lekarz.
Każdy pacjent może w ramach opieki NFZ usunąć kamień raz w roku. Jednak u wielu osób problem wraca znacznie wcześniej, dlatego większość stomatologów zaleca wykonywanie skalingu dwa razy w roku.
Zabieg zwykle przeprowadza się przy pomocy ultradźwiękowego skalera. Jest bezbolesny, ale nieprzyjemny. Kamień gromadzi się w okolicy dziąseł, które są bardzo wrażliwe. Osoby z nadwrażliwością zębów również mogą odczuwać ból podczas usuwania kamienia. Wiele zależy od indywidualnych predyspozycji pacjenta i tzw. progu bólu.
Istnieją również domowe sposoby na walkę z kamieniem. To raczej zapobieganie niż pozbywanie się problemu, ale jest równie ważne. Te metody, zwłaszcza stosowane regularnie, mogą sprawić, że kamień nie będzie się tworzyć. Podstawowym jest bieżąca higiena zębów. Do mycia należy używać pasty z fluorem i odpowiedniej szczoteczki. Najskuteczniejsze są szczoteczki soniczne.
Dobrym sposobem na higienę jamy ustnej jest płukanie jej olejem kokosowym. Dzięki temu można pozbyć się z zębów bakterii wpływających na powstawanie płytki nazębnej a potem kamienia.
Jak zapobiec osadzaniu się kamienia na zębach?
Istnieją dwa podstawowe sposoby na zapobieganie tworzenia się kamienia nazębnego: higiena i dieta. Wiedząc, od czego jest kamień na zębach, można samodzielnie zadbać o to, by nie gromadził się na powierzchni zębów.
Prawidłowe szczotkowanie zębów, minimum dwa razy dziennie, sprawia, że płytka nazębna jest usuwana i nie przekształci się w kamień. Do tego warto również nitkować zęby, ponieważ szczoteczka może nie dotrzeć wszędzie tam, gdzie gromadzą się zanieczyszczenia. Stosowanie płynów dentystycznych również wypłukuje osad oraz płytkę nazębną.
Kamień powstaje najczęściej na zębach osób, które piją znaczne ilości kawy i herbaty a także palą papierosy. Dlatego powinny one, jeśli nie mogą ograniczyć tych używek, szczególnie dbać o higienę jamy ustnej i ograniczać rozwój kamienia nazębnego przy pomocy środków do mycia zębów.
Ortodoncja - wady zgryzu
Wady zgryzu są związane z wszelkimi odchyleniami od normalnego położenia górnej i dolnej szczęki wobec siebie nawzajem, niedorozwojem szczęki lub żuchwy, a także nieprawidłowym ułożeniem uzębienia w jamie ustnej. Należy pamiętać, że wiążą się one nie tylko z nieestetycznym wyglądem twarzy, ale przede wszystkim utrudniają prawidłowe przeżuwanie pokarmów, powodują nadmierne napinanie mięśni twarzy, problemy z prawidłową mową czy schorzenia zębów. Dlatego powstała szczególna dziedzina stomatologii, ortodoncja - wady zgryzu są jej głównym przedmiotem.
Na czym polega leczenie ortodontyczne?
Leczenie ortodontyczne polega na korygowaniu wadliwego zgryzu poprzez ćwiczenia mięśniowe, naukę prawidłowych nawyków, leczenie szpatułką, płytką przedsionkową, procą bródkową oraz stałymi, ruchomymi i czynnościowymi aparatami ortodontycznymi, a czasem szlifowanie lub usunięcie zębów. Zaobserwowano, że szczęka rozwija się już u kilkutygodniowego płodu, a jej rozwój w okresie prenatalnym i dziecięcym jest bardzo podatny na wpływ czynników zewnętrznych. Dzięki temu rozwinęła się ortodoncja - wady zgryzu, także te o podłożu genetycznym, okazały się być stosunkowo proste do skorygowania, pod warunkiem odpowiednio wczesnej diagnozy.
Wady zgryzu
Wady zgryzu można podzielić na te o pochodzeniu wewnętrznym, to znaczy o podłożu genetycznym, związane z krzywicą, dolegliwościami zakaźnymi, chorobami przebytymi przez matkę w czasie ciąży i nieprawidłowościami wewnątrzwydzielniczymi, oraz o pochodzeniu zewnętrznym, związane z uciskiem wewnątrzmacicznym, wadliwym ułożeniem płodu, urazami przebytymi w czasie ciąży lub porodu, nieprawidłowe nawyki związane z karmieniem, oddychanie przez usta, wady tkanek miękkich jamy ustnej, ssanie warg, policzków, palców i nałogowe obgryzanie paznokci i takich przedmiotów jak długopis czy nawyk zgrzytania zębami.
Najczęściej spotykanymi wadami zgryzu są zgryz otwarty, który powoduje, że zęby górnej i dolnej szczęki w ogóle nie stykają się ze sobą, co utrudnia przeżuwanie pokarmów i prawidłową wymowę, zgryz krzyżowy, w wyniku którego dolne zęby w mniejszym lub większym stopniu zachodzą na zęby górne, tyłozgryz, stanowiący około 70% wszystkich wad zgryzu i charakteryzujący się cofnięciem dolnego łuku zębowego względem górnego, co często powoduje również pochylenie górnych siekaczy w kierunku górnej wargi, zgryz głęboki, który polega na silnym zachodzeniu zębów górnych na dolne i powoduje ścieranie się szkliwa oraz przodozgryz, w którym dolny łuk zębowy jest wysunięty przed górny. Często występują również zęby odseparowane z widocznymi szparami między zębami oraz stłoczenia, gdy zęby są zbyt duże w stosunku do zębodołów.
Kiedy należy zgłaszać się do ortodonty?
Wady zgryzu szybciej i prościej koryguje się u osób poniżej dwudziestego roku życia, zanim zakończy się rozwój kości. Do ortodonty należy zgłosić się, kiedy dostrzeżemy u dziecka problemy z prawidłowym przeżuwaniem i mową, niewłaściwe nawyki lub widoczną wadę. Ortodonta zadecyduje, jaki rodzaj leczenia wdrożyć, aby osiągnąć najlepsze efekty. Tym właśnie zajmuje się ortodoncja - wady zgryzu można wyeliminować nie tylko za pomocą inwazyjnego leczenia, ale również odpowiedniej profilaktyki.
Pleśniawka u niemowlaka - jak leczyć?
Infekcje jamy ustnej mają najczęściej podłoże bakteryjne i są objawem niewłaściwej higieny; jednak u niemowląt i małych dzieci na dziąsłach, języku oraz błonie śluzowej pojawiają się naloty, powodujące ból i ogólny dyskomfort. Są to pleśniawki, będące efektem rozrostu grzybów Candida, które występują w przewodzie pokarmowym człowieka oraz na skórze, lecz w wyniku zaburzenia flory bakteryjnej oraz obniżenia odporności namnażają się, powodując tę długotrwałą dolegliwość.
Jak wyglądają pleśniawki?
Pleśniawki to kremowobiałe, różnej wielkości naloty na języku, dziąsłach oraz wewnętrznych ściankach policzka i warg. Mogą występować pojedynczo lub stykać się ze sobą, tworząc niejako kolonię zmienionego chorobowo obszaru. W szczególnie ciężkich stanach, pleśniawki mogą zająć całą jamę ustną, powodując u dziecka bardzo przykre objawy. Próba pozbycia się ich poprzez tarcie powoduje krwawienia, co wzmaga ból i utrudnia przyjmowanie przez dziecko pokarmu. Pomimo że pleśniawki u niemowlaka są stosunkowo częstą dolegliwością i oporną w leczeniu, to jednak nie są poważnym schorzeniem, ale bardzo utrudniają maleństwu normalne funkcjonowanie. Pleśniawka u niemowlaka powinna być leczona od momentu postawienia diagnozy.
Pleśniawka u niemowlaka jak leczyć - leczenie pleśniawki u niemowląt i małych dzieci
Pleśniawki, czyli grzybicze zapalenie jamy ustnej jest dość czasochłonne w leczeniu – zwykle stosuje się leki przeciwgrzybicze, występujące pod postacią żeli, płynów do pędzlowania jamy ustnej lub sprayu.
Czym i jak leczyć pleśniawki? Najczęściej stosuje się nystatynę, którą za pomocą jałowej gazy nawiniętej na patyczek nanosi się na wewnętrzną część jamy ustnej. U niemowlaka smarowanie jamy ustnej może odbywać się przy pomocy czystego palca mamy, który został wcześniej zanurzony w lekarstwie. Delikatne smarowanie nystatyną zmniejsza ból i cofa stan zapalny. Warto zaznaczyć, że pędzlowanie jamy ustnej należy wdrażać po karmieniu maluszka. Lek stosuje się do końca, co zapobiega nawrotowi choroby.
Oprócz leków doraźnych dzieciom starszym warto podać probiotyki, które odbudują prawidłową florę bakteryjną w przewodzie pokarmowym. Leczenie pleśniawek u niemowląt i dzieci może wspomóc płukanie ust naparem z ziół takich jak: szałwia i rumianek, których właściwości przeciwzapalne i przeciwgrzybicze ograniczają rozwój choroby.
Zapobieganie pleśniawce
Pleśniawki należy jak najszybciej leczyć, ponieważ ta dolegliwość może stać się przyczyną obniżenia wagi dziecka z powodu braku apetytu i utrudnieniu w jedzeniu, może objawiać się silnym stresem, drażliwością i częstym płaczem. Dlatego też, podczas karmienia dziecka należy zachować daleko idącą higienę rąk, naczyń, z których dziecko jest karmione, a matki karmiące przed każdym podaniem piersi niemowlęciu powinny je dokładnie umyć i osuszyć. Warto pamiętać, że pleśniawka u niemowlaka pojawia się również w wyniku podawania mu niewysterylizowanego smoczka lub gryzaka. Takie działanie zwiększa ryzyko zachorowania, a także może spowodować osłabienie organizmu dziecka.
Jak usunąć kamień nazębny u dziecka?
Zapewnienie właściwej opieki stomatologicznej dla swojej pociechy to zadanie, które niektórym rodzicom spędza sen z powiek. Warto skupiać się nie tylko na leczeniu istniejących stanów próchnicznych, ale także na zapobieganiu chorobom jamy ustnej. Dlatego bardzo ważne jest regularne usuwanie kamienia nazębnego, nawet u najmłodszych pacjentów.
Rodzice bardzo często zadają więc sobie pytanie, jak usunąć kamień nazębny u dziecka?
Dlaczego dziecko ma kamień na zębach?
Kamień nazębny jest zmineralizowana płytką nazębną, która pojawia się na zębach już w kilka godzin po ich myciu. Na początku powstały osad jest dość miękki i łatwo można go usunąć przy pomocy zwykłego mycia. Kiedy nie zostanie w porę usunięty, staje się twardy, a wtedy trzeba sięgać po silniejsze sposoby. W skład kamienia nazębnego wchodzi białko, bakterie próchnicowe, płytka nazębna, a także związki wapnia i resztki jedzenia.
Kamień nazębny tworzy się, kiedy płytka na powierzchni zębów ulega mineralizacji, a to oznacza, że staje się coraz twardsza.
Sposoby zapobiegania
Warto wiedzieć, że w przypadku kamienia nazębnego bardzo ważna jest profilaktyka, a więc niedopuszczanie, by w ogóle on się pojawił. Ma to ogromne znaczenie zwłaszcza w przypadku dzieci, u których zgryz wciąż jest na etapie kształtowania się. Kamień nazębny bardzo źle wpływa na kondycję zębów i dziąseł, dlatego bezwzględnie należy z nim walczyć.
Nie da się zupełnie uniknąć powstawania osadu na zębach, jednak znacznie można ten proces ograniczyć. W przypadku dziecka najważniejsze jest pilnowanie starannego, codziennego mycia zębów. Warto również zainwestować w płyn do płukania jamy ustnej oraz nici dentystyczne. Zęby powinny być szczotkowane przynajmniej dwa razy dziennie, przez co najmniej 3 minuty.
Maluchy, u których kamień nazębny pojawia się szybciej, niż u pozostałych, powinny myć zęby przy pomocy specjalnej pasty do zębów. U dzieci warto także zainwestować w elektryczną szczoteczkę, która dociera do najgłębszych zakamarków zębów i dokładnie i je czyści.
Usuwanie kamienia nazębnego
Wiele osób zadaje sobie pytanie, jak usunąć kamień nazębny u dziecka przy pomocy domowych sposobów. Prawda jest jednak taka, że aby skutecznie usunąć kamień, koniecznie trzeba odbyć wizytę w gabinecie stomatologicznym. Kamień nazębny bowiem jest na trwałe przytwierdzony do płytki. Jedną z metod jego usuwania jest skaling, podczas którego lekarz stomatolog rozbija powstały nalot przy pomocy ultradźwięków. Kamień w ten sposób usuwany zostaje z zębów, a następnie wypłukiwany.
Warto podkreślić, że skaling jest zupełnie bezpieczną i nieinwazyjną metodą usuwania kamienia nazębnego, dlatego można go przeprowadzić nawet u dziecka. Niektórzy dentyści stosują także usuwanie kamienia nazębnego przy pomocy metody dźwiękowej, laserowej bądź też chemicznej.
Podsumowując, odpowiedź na pytanie, jak usunąć kamień nazębny u dziecka, wcale nie jest skomplikowana. Na szczęście istnieje wiele metod wykorzystywanych przez lekarzy stomatologów. Po omówieniu problemu z dentystą, ten z pewnością będzie w stanie doradzić, która okaże się najbardziej skuteczna w przypadku konkretnego pacjenta.
Demineralizacja szkliwa - leczenie
Demineralizacja szkliwa może dotknąć każdego z nas. Jest to schorzenie tak powszechne, że jego pojawienie się nie stanowi właściwie dla nikogo zaskoczenia. Jest to jedna z przypadłości, która czasami jest wliczona do chorób związanych ze zmianami cywilizacyjnymi i zmianami wprowadzonymi na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat w ludzkiej diecie. Na czym polega demineralizacja? Jakie są jej przyczyny? I najważniejsze - jak przebiega leczenie i jak jej zapobiegać?
Demineralizacja szkliwa — na czym polega?
Szkliwo to dość gruba warstwa ochronna miazgi zębowej. To właśnie ona ma bezpośredni kontakt z przyjmowaną żywnością i napojami. Jest ona najtwardszą substancją w ludzkim organizmie. Budują ją jony wapnia i jony fosforanowe. Demineralizacja szkliwa to po prostu pojawienie się w nim ubytków. W związku z nimi szkliwo zostaje osłabione, staje się cieńsze, a w niektórych miejscach po prostu go nie ma. To oznacza, że wrażliwa na ból miazga zębowa jest odsłonięta.
Demineralizacja zębów — przyczyny
Zanim zajmiemy się tym, jak wygląda leczenie demineralizacja szkliwa, powinniśmy wyjaśnić sobie jej przyczyny. Bardzo często problemem jest niewłaściwa dieta. Duże ilości cukru sprawiają, że w jamie ustnej tworzą się doskonałe warunki do intensywnego rozwoju bakterii. Z kolei napoje gazowane mają kwaśny odczyn, który przyczynia się do wypłukiwania wapnia z zębów i osłabiania szkliwa. To samo dotyczy spożywania soków owocowych i kwaśnych produktów takich, jak: cytryny, limonki, grejpfruty. Do tego jeszcze dochodzą błędy w higienie jamy ustnej.
Regularne i dokładne szczotkowanie zębów umożliwia usuwanie nagromadzonych bakterii i płytki nazębnej. By było skuteczne, powinno się wykonywać je do godziny po posiłku. Jeśli jest ono przeprowadzone zbyt późno lub jest niewystarczająco dokładne, to można spodziewać się, że nie będzie miało ono tak dobrego rezultatu, jak powinno. Kolejną przyczyną jest wiek oraz pojawienie się ubytków próchnicznych. Do pojawienia się demineralizacji szkliwa mogą też przyczynić się choroby, w tym: niedoczynność tarczycy oraz refluks jelitowo – żołądkowy.
Jak przeciwdziałać demineralizacji szkliwa — demineralizacja szkliwa leczenie
Demineralizacji szkliwa można zapobiegać na bieżąco. Najlepiej jest po prostu dbać o regularne i dokładne szczotkowanie zębów po każdym posiłku. Dzięki temu można uniemożliwiać gromadzenie się płytki nazębnej oraz rozwój bakterii. Można też usuwać cząsteczki kwasów, nim zdążą one przyczynić się do demineralizacji. Pomocne będzie też utrzymanie odpowiedniej diety, która jest uboga w pokarmy niszczące szkliwo.
Zdarza się jednak, że demineralizacja pojawia się pomimo podjętych kroków. Wtedy konieczne jest zdecydowanie się na leczenie. Początkowo można przeprowadzić je samodzielnie, np. włączając do swojej codziennej higieny pastę i płukanki z fluorem. To może doraźnie pomóc, ale najprawdopodobniej nie obędzie się bez ingerencji stomatologa. Przeprowadzi on zabieg fluoryzacji. Fluor może wbudować się w strukturę zęba i wzmocnić szkliwo w miejscach, w których zostało osłabione.
Węgiel aktywny na białe zęby?
W ostatnich latach bardzo dużą popularnością cieszy się węgiel aktywny na białe zęby. Jest to skuteczna domowa metoda wybielania zębów. W tym celu należy przygotować pastę, której podstawą jest sproszkowany węgiel aktywny oraz woda.
Wybielanie zębów węglem
Metoda jest bardzo łatwo dostępna, a do tego tania w użyciu. Wszystkie składniki są naturalne, także nie trzeba się o nic martwić. Należy jednak pamiętać, że temat używania węgla aktywnego cały czas wzbudza wiele kontrowersji. Węgiel aktywny jest złożony z atomów węgla ułożonych w sposób nieregularny. To sprawia, że jego struktura jest porowata. Głównym zadaniem węgla jest pochłanianie osadu znajdującego się na zębach. Takie produkty jak kawa, czerwone wino oraz herbata pozostawiają osad.
Należy jednak pamiętać, że węgiel aktywny nie jest w stanie poradzić sobie z kamieniem nazębnym. Nie ma też możliwości zmiany koloru szkliwa, ponieważ węgiel aktywny przez szkliwo nie przenika. Chodzi tu nie tylko o wybielanie, ale także zabarwienie substancją. Po spłukaniu nie powinny być widoczne żadne przebarwienia na powierzchni zębów. Wybór produktów na bazie węgla aktywnego jest bardzo duży, dlatego każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Pasty do zębów z węglem aktywnym są dostępne w aptekach oraz drogeriach.
Zasady wybielania zębów
Warto zwrócić uwagę na fakt, że nie wszystkie produkty są odpowiednio przebadane. Czasami lepiej jest samodzielnie przygotować pastę z węglem aktywnym, ponieważ koszt zakupu poszczególnych składników będzie dużo mniejszy. W każdej aptece można dostać węgiel aktywny. Jedno opakowanie kosztuje około 4-5 zł. W sprzedaży dostępny jest w postaci kapsułek oraz tabletek. Bardziej wygodne są kapsułki, ponieważ tabletki trzeba najpierw rozdrobnić. Jeżeli chodzi o kapsułki to wystarczy je otworzyć, a zawartość wysypać. Pastę przygotowuje się ze sproszkowanego węgla. Do węgla trzeba dodać niewielką ilość wody i ma to być maksymalnie łyżeczka. Zamiast wody można także użyć oleju kokosowego. W niektórych kręgach bardzo popularny jest węgiel aktywny na białe zęby. Warto zwrócić uwagę na fakt, że olej kokosowy ma właściwości odkażające oraz antybakteryjne. Przygotowaną pastę powinno się przechowywać w szczelnym pojemniku, do którego nie dostanie się wilgoć.
Skuteczność mycia zębów węglem aktywnym
Można wyróżnić dwa sposoby stosowania węgla aktywnego na zęby. Pierwszy polega na użyciu pasty z węgla w ten sam sposób, co zwykłej pasty do zębów. Należy jednak pamiętać, żeby zbyt mocno nie wcierać pasty, ponieważ może to skutkować nawet uszkodzeniem szkliwa. Regularne stosowanie węgla aktywnego może zwiększyć wrażliwość zębów na zmiany temperatury. W takiej sytuacji należy skorzystać z drugiej metody, która polega na naniesieniu pasty na zęby i pozostawieniu jej na kilka minut. Później jamę ustną trzeba dokładnie wypłukać. Przez pierwsze trzy dni powinno się wybielać zęby codziennie. Później dla utrzymania efektu można to robić raz na tydzień. Po przeczytaniu tego artykułu powinieneś wiedzieć jak działa węgiel aktywny na białe zęby. Warto mieć na uwadze, że opinie na temat węgla aktywnego są różne.
Bruksizm - jak sobie radzić?
Nie tylko chrapanie, ale i zgrzytanie zębami, może skutecznie przeszkodzić w zażywaniu nocnego wypoczynku. Okazuje się, że bruksizm to coraz częstsza dolegliwość zarówno wśród młodych dorosłych, jak i dzieci. Warto z nią walczyć, ponieważ może nie tylko prowadzić do znacznie poważniejszych schorzeń, a także współistnieć z innymi chorobami. Jak sobie z tym radzić?
Co to jest bruksizm?
Terminem tym określa się dolegliwość, jaką jest nadmierne zaciskanie zębów, co zazwyczaj wiąże się także ze zgrzytaniem, ponieważ w wyniku pocierania zębami dolnej szczęki o szczękę górną pojawia się charakterystyczny dźwięk, który dla wielu osób jest po prostu nieprzyjemny i trudny do wytrzymania. Natomiast sama osoba zgrzytająca zazwyczaj nie zdaje sobie z tego sprawy, ponieważ bruksizm daje o sobie znać przede wszystkim w czasie snu. Tym samym faktycznie cierpi również osoba, z którą dzielimy łóżko. Zgrzytanie może więc być równie męczące i uciążliwe jak chrapanie, a także nieść poważne konsekwencje zdrowotne. Dlatego wymaga leczenia bruksizm jak sobie radzić?
Dlaczego zgrzytam zębami w nocy?
Wiemy już czym jest bruksizm jak sobie radzić z tą przypadłością? Warto przede wszystkim poznać przyczyny tego zjawiska, choć tak naprawdę nie są one do końca znane. Niemniej przyczyn bruksizmu upatruje się głównie w codziennym stresie, który towarzyszy nam w domy czy w pracy. Różne stresogenne sytuacje mogą wpływać na to, że odreagowujemy je również właśnie w czasie snu i to w postaci zgrzytania. Inną przyczyną, którą wskazują naukowcy, są wady zgryzu, wady jamy ustnej, a także niewłaściwa dieta czy nietolerancja pokarmowa.
Na zgrzytanie może mieć także wpływ niedobór magnezu, nieprawidłowe wypełnienie zębów, źle dopasowana proteza, a także predyspozycje genetyczne - jeśli ktoś w naszej rodzinie zgrzytał, to większe prawdopodobieństwo, że i nas dotknie ta dolegliwość. Dlaczego jeszcze zgrzytamy zębami? Wpływ na to mają także różnego rodzaju nerwice, nałogi, w tym palenie i nadużywanie alkoholu, a także samotność - osoby samotne zgrzytają znacznie częściej.
Sposoby na zgrzytanie zębami w nocy
Jak więc widać przyczyn tego schorzenia może być bardzo wiele, może także łączyć się z innymi chorobami, dlatego bardzo ważne jest, aby je właściwe zdiagnozować. Oprócz ustalenia przyczyny konieczne jest także złagodzenie objawów bruksizmu, ponieważ prowadzi on miedzy innymi do ubytków w szkliwie, co jest przyczyną próchnicy. Temu może zaradzić przede wszystkim dentysta. Natomiast warto także poszukać u siebie przyczyny tej dolegliwości.
Bruksizm jak sobie radzić na co dzień, aby nie uprzykrzać snu osobie dzielącej z nami sypialnię? To pytanie nurtuje każdego, kto nie sypia sam. Dlatego warto wprowadzić do swojego codziennego planu dnia zajęcia i czynności, które rozładują gnębiące nas napięcie, pomocna może być także wizyta u psychologa. Zalecane są także specjalne masaże i ćwiczenia, które zrelaksują mięśnie twarzy, a także karku i szyi. Możemy między innymi klaskać językiem, szczypać policzki, rozchylać i zamykać usta czy wychylać żuchwę do przodu.
Jaka pasta wybielająca zęby?
Piękny uśmiech to nie tylko zdrowe i proste zęby, ale również białe. Niestety na kolor naszych zębów ma wpływ bardzo wiele czynników począwszy od genów, a kończąc na diecie. Nic więc dziwnego, że popularnością cieszą się pasty, które określa się mianem wybielających. Jakie są ich rodzaje i które są najskuteczniejsze?
Jak działa pasta wybielająca zęby?
Pasty wybielające do zębów dostępne w sklepach mają za zadanie wpłynąć na kolor naszego uzębienia poprzez różnego rodzaju aktywne składniki. Większość tego rodzaju preparatów działa tylko na najbardziej zewnętrzną powierzchnię szkliwa, więc ich skuteczność jest dość ograniczona. Niemniej można dzięki nim choćby o ton poprawić barwę naszych zębów, ale bardziej zaawansowane preparaty mogą rozjaśnić zęby nawet o kilka tonów.
Wszystko to zależy od tego, jakie składniki aktywne zostały w nich zastosowane. Jaka pasta wybielająca zęby będzie więc najlepsza? Te najtańsze najczęściej składają się z drobinek, które mają za zadanie działać jak peeling i zetrzeć najbardziej zewnętrzną warstwę szkliwa. Inne Na podobnej zasadzie działają te, które zawierają składniki aktywne, które zamiast ścierać, mają za zadanie rozpuszczać wierzchnią warstwę szkliwa. Jeszcze inne zawierają takie składniki, które mogą wnikać głębiej i one także są bardziej skuteczne.
Rodzaje past wybielających
Główny podział past wybielających dotyczy właśnie zastosowanych w nich składników aktywnych i dzięki temu można rozróżnić pasty wybielające na:
- ścierne,
- enzymatyczne,
- z nadtlenkami.
Jaka pasta wybielająca zęby będzie najskuteczniejsza? Pasty ścierne zawierają składniki o właściwościach polerujących. Jest to na przykład krzemionka, proszek perłowy czy węgiel aktywny. Działają podobnie jak papier ścierny czy peeling, który zdziera wierzchnią warstwę szkliwa odsłaniając tę głębszą i jaśniejszą. Pasty enzymatyczne swoje składniki aktywne opierają przede wszystkim na enzymach, np. pochodzenia roślinnego, które rozpuszczają przebarwienia. Te z nadtlenkami wnikają głębiej i tym samym ich skuteczność może być lepsza. Jest to na przykład nadtlenek karbamidu czy nadtlenek mocnika.
Najlepsze pasty wybielające do zębów
O tym, jaka pasta wybielająca zęby będzie najbardziej skuteczna, decydują więc przede wszystkim składnik w niej zawarte. Dwa pierwsze rodzaje, czyli te z zawierające składniki polerujące lub rozpuszczające enzymy, działają tylko na tę najbardziej zewnętrzną warstwę szkliwa, usuwając osad, przebarwienia i płytkę nazębną, dlatego ich działanie może nie być zadowalające, a przy tym również niezbyt trwałe. Nieco inaczej przedstawia się sprawa z pastami wybielającymi, które zawierają aktywne nadtlenki - ich działanie sprawia, że wnikają znacznie głębiej i rozjaśniają zęby nawet o kilka tonów. Podobne rezultaty osiąga się poprzez specjalne zabiegi w gabinecie dentystycznym. Trzeba jednak pamiętać, że pasty wybielające mogą także mieć negatywny wpływ na samo szkliwo i dziąsła, więc należy dobrze rozważyć ich codzienne stosowanie. Nigdy też nie dają trwałych efektów.
Czy po wyrwaniu zęba można wstawić implant?
Wiele osób zastanawia się, czy po wyrwaniu zęba można wstawić implant. Należy pamiętać, że wszczep śródkostny, czyli implant, to z punktu widzenia funkcjonalności oraz estetyki, bezwzględnie najlepsza metoda do uzupełnienia braku po usunięcia zęba. W przypadku, gdy nie ma żadnych przeciwwskazań, to implantolog powinien wprowadzić implant tuż po usunięciu zęba.
Ile po wyrwaniu zęba można założyć implant?
Pacjenci zastanawiają się, czy po wyrwaniu zęba można wstawić implant. Warto podkreślić, że czas po jakim implant może zostać wszczepiony, zależał będzie głównie od wielkości korzenia oraz ilości kości dookoła. Jeżeli mamy do czynienia z zębami jednokorzeniowymi, to najczęściej można planować tego typu zabieg zaraz po usunięciu zęba. Jeżeli ząb był trzonowcem, to po jego usunięciu trzeba odczekać nawet i dziesięć miesięcy.
Przede wszystkim jest to niezbędny okres do tego, aby narosła nowa kość. Oprócz tego praktycznie zawsze niezbędne do zdiagnozowania będzie zdjęcie RTG panoramiczne uzębienia. Wszelki proces integracji będzie trwał nawet do trzech miesięcy i po takim czasie na wkręconym implancie zostanie osadzona korona. Ponadto nie można zapominać o prawidłowej higienie - w przeciwnym wypadku może wystąpić osad, a później nawet i kamień, który może uszkodzić kość wokół implantu.
Implant zaraz po usunięciu zęba
Bardzo dużo osób zastanawia się, czy po wyrwaniu zęba można wstawić implant. Należy pamiętać, że implantację jednoetapową tuż po ekstrakcji zęba można wprowadzić pod warunkiem, iż wyrostek zębodołowy będzie właściwej wielkości oraz jakości. Ponadto trzeba mieć pewność, że nie będzie wymagał uzupełniania specjalnym materiałem kostnozastępczym. Innym warunkiem jest to, że nie występuje także potrzeba wykonania zabiegu mającego na celu podnieść dno zatoki szczękowej.
Wielu dentystów decyduje się na to, żeby odroczyć okres implantacji o okres 4-6 miesięcy - inny stomatolodzy decydują się na wszczepienie implantu tuż po wykonaniu podniesienia dna zatoki szczękowej. Należy pamiętać, że wszystko zależeć będzie przede wszystkim od lekarza implantologa, który na początku zbada najpierw podłoże pod implant, żeby stwierdzić, które rozwiązanie należy wybrać. Trzeba też wspomnieć o tym, że jeśli nie występują żadne przeciwwskazania, to implant może być wszczepiony od razu, a jeśli występują, to należy postawić na implantację dwuetapową.
Wszczepienie implantu po upływie dłuższego czasu.
Wszczepienie implantu po upływie dłuższego czasu jest oczywiście możliwe. Jednakże wymaga to wizyty u lekarza specjalisty, który zajmie się przeprowadzeniem diagnostyki, a ponadto dogłębnie oceni stan w jamie ustnej, a w szczególności odpowiednio obejrzy podłoże kostne pod implant. Nierzadko okazać się może, iż po przeprowadzeniu badań należy dodatkowo zrobić uzupełnienie podłoża kostnego pod implant specjalnym preparatem kościopodobnym. Tego typu procedura jest związana z implantacją dwuetapową. W przypadku gdy w jamie ustnej nie ma żadnych przeciwwskazań, to zabieg implantacji można wykonać od razu po badaniu dentystycznym.
Uczulenie na plomby światłoutwardzalne
Plomby światłoutwardzalne to estetyczna forma wypełnienia ubytków zębowych. Plomba jest materiałem plastycznym, który można dopasowywać i formować tak, aby jak najlepiej odbudować zęba. Po dokładnym uformowaniu plomba zostaje utwardzona za pomocą lampy. Plomby zrobione są z kompozytu, który można dobrać do koloru zębów pacjenta i który dzięki temu jest prawie niewidoczny. Plomby światłoutwardzalne są odporne na działanie czynników zewnętrznych, a także bardzo wytrzymałe.
Uczulenie na wypełnienie stomatologiczne
Uczulenie na plomby światłoutwardzalne może występować u wielu osób. Uczulenie to może wywoływać stany zapalne skóry oraz śluzówek. Takie alergie nazywane są kontaktowymi i są skutkiem długotrwałego działania ciała obcego, jakie znajduje się w jamie ustnej.
Uczulenie wywołują najczęściej metale, które znajdują się w materiałach, jakie używane są w stomatologii. Uczulenie może wystąpić także podczas zastosowania materiałów, które używane są do tymczasowego wypełnienia. Alergie wywołuje także eugenol oraz lateks, z którego zrobione są rękawiczki jednorazowe.
Postępowanie w przypadku uczulenia
Kiedy u pacjenta wystąpi uczulenie na plomby światłoutwardzalne, musi on niezwłocznie udać się do lekarza. Rozpoznanie alergii polega na przeprowadzeniu przez lekarza wywiadu oraz badaniu stomatologicznym, a w niektórych przypadkach nawet dermatologicznym i laryngologicznym. Najważniejszym badaniem, które wykazać może uczulenie na plomby światłoutwardzalne jest badanie alergologiczne, które polega na wykonaniu testów płatkowych skórnych, a także na wykluczeniu innych objawów, jakie może wywołać alergia.
Podczas alergii wystąpić mogą różnego rodzaju zmiany i urazy mechaniczne oraz reakcje toksyczne i infekcje. Najczęstszymi objawami alergii są: zapalenie jamy ustnej, liszaje, zapalenie dziąseł lub przyzębia oraz bóle zębów, pieczenie języka, a także bóle szczęki. W miejscu zastosowania plomby pojawić mogą się biały plamy lub ubytki w śluzówce. Jeśli po wizycie u stomatologa i po zabiegu wypełniania ubytków zębowych pacjent zauważy jakiekolwiek niepokojące zmiany, nie może ich lekceważyć, ponieważ może to poważnie zaszkodzić jego zdrowiu.
Diagnoza i leczenie
Diagnoza wystawiana jest przez lekarza po dokładnym przebadaniu pacjenta oraz zaobserwowaniu dolegliwości, jakie u niego występują. Następnym krokiem jest ustalenie, że występujące objawy są efektem zastosowanego wypełnienia. Podczas diagnostyki wykonywany jest test płatkowy na substancjach, jakie użyte zostały podczas zabiegu stomatologicznego. Jeśli wynik testu na któryś ze składników jest pozytywny, wówczas sprawdzany jest dokładny skład oraz ile jest tej substancji w jamie ustnej.
Najczęściej leczenie uczulenia na plombę światłoutwardzalną polega na jej wyjęciu z jamy ustnej i zastąpieniu jej innym, materiałem, który w swoim składzie nie zawiera substancji uczulających.
Aby uniknąć wystąpienia uczulenia, stomatolog przeprowadza z pacjentem wywiad, który ma na celu określenie czy pacjent jest na coś uczulony, ale pacjenci nie zawsze wiedzą, że mogą być na coś uczuleni.