Odwapnienie szkliwa u dzieci
Odwapnienie szkliwa może dotknąć osoby w każdym wieku. Wprawdzie jedną z jego przyczyn może być wiek, ale dość często zdarza się, że dotyka ono także najmłodszych. Zdarzają się dzieci, których mleczne zęby są odwapnione. Dieta złożona głównie z mleka, czyli znanego wszystkim źródła wapnia wcale nie rozwiązuje tego problemu. Jak wygląda odwapnienie szkliwa u dzieci? Jak sobie z nim radzić? Jak chronić przed nim dziecko?
Odwapnienie szkliwa
Odwapnienie szkliwa u dzieci zdarza się częściej, niż mogłoby się wydawać. Szkliwo zębów to najtwardsza substancja w całym organizmie. Jego zadaniem jest ochrona zębiny przed działaniem czynników zewnętrznych. To właśnie ono oddziela ją od wszystkiego, co znajduje się w jedzeniu. Gdy szkliwo ulega odwapnieniu, staje się ono słabsze. Może ono być cieńsze, a w niektórych miejscach może nawet dojść do pojawienia się w nim dziur. Wtedy właśnie odsłonięta zostaje zębina, która reaguje bólem m.in. na zmianę temperatury, czyli np. na spożycie zimnych lub gorących napojów. Odwapnienie pojawia się początkowo jako biała plamka, która jest początkiem choroby próchnicowej. Z czasem może dojść do jej rozwoju, co będzie skutkowało koniecznością wstawienia plomby.
Odwapnienie zębów – przyczyny
Przyczyn odwapnienia szkliwa jest kilka. Pierwszą z nich jest płytka nazębna, w której znajdują się liczne bakterie produkujące kwasy. Ich działanie jest oczywiste - powodują one demineralizację szkliwa poprzez wypłukiwanie z niego wapnia. Podobnie działają kwaśne potrawy, soki owocowe oraz napoje gazowane. Tych ostatnich w diecie dzieci zwykle nie ma zbyt dużo, ale trzeba mieć świadomość, że nie zaleca się ich spożycia nie tylko ze względu na wysoką zawartość cukrów, ale również na obecność dwutlenku węgla. Odwapnienie szkliwa u dzieci często też pojawia się w miejscach, w których do zębów przylega aparat ortodontyczny. Szczególnie trudno jest je dobrze wyczyścić podczas codziennego szczotkowania, więc jest ono
Odwapnienie szkliwa leczenie
Odwapnienie szkliwa należy leczyć. Im wcześniej podejmie się działanie, tym mniejsze będą jego skutki. Najlepiej jest oczywiście zapobiegać pojawieniu się zmian. Można to zrobić poprzez regularne szczotkowanie zębów i nitkowanie ich. Usuwanie płytki nazębnej zmniejsza ilość bakterii znajdujących się w jamie ustnej. Dobrze jest też wprowadzić zmiany w diecie dziecka i ograniczyć nadmierne spożycie soków owocowych, które mogą zawierać wysokie stężenie kwasów owocowych.
Dla zdrowia zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest spożywanie wody. Kiedy zmiany już się pojawią, konieczna jest remineralizacja szkliwa. Wykorzystuje się do niej preparaty fluorkowe o wysokim stężeniu fluoru. Zwykle preparaty te są stosowane przez specjalistów w gabinetach dentystycznych. Jony fluoru mogą utwardzić powierzchnię szkliwa. Kolejną metodą jest tzw. infiltracja próchnicy. Polega ona na uzupełnieniu szkliwa przy pomocy specjalnej żywicy, która zabezpiecza przed dalszym rozprzestrzenianiem się zmian. Plombowanie zębów jest potrzebne wyłącznie, gdy rozwinie się próchnica.
Dentofobia u dzieci - jak się objawia?
Strach przed wizytą u dentysty to bardzo często występujący w społeczeństwie lęk, który dotyka zarówno osoby dorosłe, jak i małe dzieci czy też starszą młodzież. Prawdopodobnie każdy z nas w swoim życiu spotkał osobę, która wzdrygała się na samą myśl o nadchodzącej wizycie u stomatologa lub unikającą takiej wizyty na wszelkie znane jej sposoby. Być może też sami się z tego typu lękiem zmagamy.
Co to jest dentofobia?
Dentofobia to określenie odnoszące się do bardzo często występującego panicznego lęku związanego z wizytami u lekarza dentysty. Lęk ten skupia się nie tylko na samej wizycie, ale może także dotyczyć strachu przed umawianiem się na wizytę, zabiegami, które przeprowadzane są w obszarze jamy ustnej, a także samych narzędzi czy też zwykłego kontaktu z lekarzem. Dentofobia u dzieci i dorosłych może być przykra w skutkach, bo doprowadza do unikania wizyt kontrolnych i odwiedzania lekarza dopiero wtedy, gdy sytuacja zdrowotna jest już ciężka i prawdopodobnie utrudnia normalne funkcjonowanie.
Przyczyny dentofobii
Strach przed dentystą wynika zazwyczaj z nieprzyjemnych doświadczeń z przeszłości w gabinetach dentystycznych, które kojarzone są z bólem i czymś nieprzyjemnym. Na występowanie tego lęku mają również stereotypy, które nieustannie krążą w społeczeństwie. Wyrywanie zębów, igły i inne tego typu skojarzenia wpływają na podnoszący się poziom stresu wraz ze zbliżającą się datą wizyty. Dentofobia u dzieci natomiast może również występować w wyniku negatywnego nastawienia samych rodziców do takich wizyt - jeśli oni się tego boją, dziecko z dużym prawdopodobieństwem zacznie się tego obawiać.
Objawy dentofobii
Osoby dorosłe zmagające się z dentofobią bardzo często wraz ze zbliżającym się terminem wizyty odczuwają silny stres i w przypływie paniki odwołują wizytę u lekarza. Mogą cierpieć w tym czasie na bóle brzucha czy problemy ze snem i trawieniem, a także na objawy związane z lękiem np. nadpotliwość.
Dentofobia u dzieci - jak się objawia?
Istnieje wiele cech w zachowaniu dziecka, odmiennych nieco od objawów osób dorosłych, które sugerują dentofobię. Dziecko może być nieposłuszne i opierać się, gdy wymaga się od niego otworzenia ust w celu przeprowadzenia kontroli dentystycznej, ale także wyrywać się rodzicom, kłaść się na podłodze, płakać i krzyczeć czy też próbować wyjść z gabinetu. Nieprzyjemna atmosfera w pomieszczeniu, podejście samego lekarza i rodziców także może powodować u dziecka rosnący stres i panikę.
Sposoby radzenia sobie z dentofobią
W przypadku dentofobii dziecięcej warto przede wszystkim zadbać o to, by wizycie towarzyszyła przyjemna atmosfera. Dobrze jest też w miarę regularnie odwiedzać gabinet stomatologiczny na wizyty kontrolne - tym samym maluch przyzwyczai się do nich oraz uniknie się sytuacji, w której przychodzimy na pierwszą wizytę z poważnym problemem, przez co nie będzie to dla niego traumatyczne. Warto zdecydować się na takiego specjalistę, który cieszy się pozytywnymi opiniami wśród ludzi i który uznawany jest za sympatycznego.
Czy szkliwo zębów się regeneruje?
Szkliwo zębów jest niezwykle twardą i funkcjonalną tkanką, która pełni szczególną rolę w profilaktyce przeciwpróchniczej zębów. Proces kształtowania się szkliwa jest wieloletni, a nieodpowiednia dieta, niektóre choroby lub kwaśne potrawy przyczyniają się do jego stopniowego uszkodzenie. Pojawia się zatem pytanie, czy szkliwo zębów się regeneruje?
Co to jest szkliwo zębów?
Ząb zbudowany jest z części zewnętrznej nazywanej koroną zęba oraz z części wewnętrznej, osadzonej w zębodole, zwanej korzeniem. Elementem łączącym korzeń zęba z jego koroną to szyjka zębowa.
W budowie wewnętrznej powyższych części można wyszczególnić komorę zęba znajdującą się w koronie, która przechodzi w korzeniu w kanał zęba.
Zewnętrzna część zęba czyli korona osłonięta jest zewnętrznymi tkankami, chroniącymi ją przed szkodliwymi czynnikami. Pierwszą warstwą tkankową ochronną jest zębina, która pokryta jest warstwą zewnętrznej tkanki zwanej szkliwem.
Szkliwo to najtwardsza tkanka w organizmie, w której składzie chemicznym wyróżniamy fosforowe związki wapnia, jakimi są kryształy dwuhydroksyapatytu, wykazujące wysoką twardość i odporność. Dodatkowo w skład szkliwa wchodzą substancje organiczne oraz woda.
Szkliwo wytwarzane jest przez komórki nabłonkowe szkliwotwórcze. Grubość warstwy tkanki szkliwa to około 2 mm.
Szkliwo zębowe pełni szereg funkcji takich jak ochrona przed bakteriami, urazami mechanicznymi, czynnikami termicznymi i chemicznymi. Kształtuje się ono przez kilka lat w procesie odontogenezy i ulega stopniowej demineralizacji w trakcie życia. Powstaje więc następująca wątpliwość, czy szkliwo zębów się regeneruje?
Odbudowa szkliwa zębowego
Stopniowy proces utraty szkliwa naraża zęby na działanie niekorzystnych czynników, które w efekcie prowadzą do próchnicy. Doprowadza to do stanów zapalnych dziąseł oraz nadwrażliwości uzębienia na działanie temperatur i bakterii. Braki w szkliwie powodują, że zęby stają się pożółkłe i nieestetyczne.
Niekorzystne czynniki jakie wpływają na demineralizację zębów to nieprawidłowa dieta, niektóre choroby np. refluks żołądkowy, zaawansowany wiek.
Czy jeżeli doszło już do częściowej utraty szkliwa, czy możliwa jest regeneracja powstałych ubytków?
Odpowiedź na to pytanie jest twierdząca, niestety proces ten nie jest w stanie w pełni zregenerować szkliwa, dlatego tak istotna jest wczesna profilaktyka w ochronie zębów.
W gabinecie dentystycznym, stomatolog przeprowadza proces regeneracji szkliwa w dwóch etapach. Najpierw przeprowadza zabieg usuwania kamienia nazębnego, a potem zajmuje się wypełnianiem powstałych ubytków. W gabinecie stomatologicznym służą do tego specjalne preparaty fluorkowe w postaci żeli, past i pianek.
Jak dbać o szkliwo?
Czy szkliwo zębów się regeneruje? Niestety, proces utraty tkanki zewnętrznej jaką jest szkliwo nie jest odwracalny. Jak w takim razie dać o szkliwo, aby zapobiec poważnym efektom jego utraty?
Przede wszystkim należy dbać o codzienną higienę zębów poprzez ich regularne szczotkowanie. Profilaktyką jest także ograniczenie spożywania słodkich, gazowanych napojów oraz słodyczy. Należy także przyjmować produkty bogate w wapń oraz suplementować witaminę D.
Szkliwo jest naturalną ochronną warstwą zębów, dlatego też należy podjąć wczesne działania profilaktyczne, aby móc cieszyć się zdrowym i estetycznym uśmiechem na długi czas.
Czemu robią się zajady? Poznaj odpowiedź.
Chcesz wiedzieć, czemu robią się zajady? Pojawiają się nie tylko z braku witamin. Powstają w kącikach ust. To bolesne schorzenie, prowadzące do pękania skóry w tym miejscu przy każdym otwarciu szerzej jamy ustnej. Każdorazowe szersze otworzenie ust np. podczas spożywania pokarmów lub ziewania prowadzi do kolejnych bolesnych mikrouszkodzeń błony śluzowej w ich kącikach. Skóra wokół nich staje się czerwona i napuchnięta.
Przyczyny powstawania zajadów
Problem zajadów dotyczy wielu osób, u których jest obniżona odporność. Pojawiają się np. przed atakiem przeziębienia lub już w trakcie jego trwania. Mogą też pojawić się dopiero po wyleczeniu się z choroby, jako objaw uboczny leczenia antybiotykami lub słabej jeszcze odporności.
Atakują także wtedy, gdy człowiek cierpi na cukrzycę, podczas której leczenie zajadów może okazać się bardzo długotrwałym procesem. Inną chorobą wywołującą zajady jest anemia, gdzie zaburzona jest gospodarka wchłaniania żelaza.
Często pojawiające się zajady w kącikach ust są wynikiem źle zbilansowanej diety. Zwłaszcza gdy brakuje w niej odpowiedniej ilości witamin z grupy B (głównie 2 i 12) oraz C.
Mało kto kojarzy zajady z małą ilością ruchu, a słabo dotleniony organizm może właśnie w ten sposób dawać znak, że potrzebuje spacerów i biegów na świeżym powietrzu. Można się też nabawić zajadów podczas częstego oblizywania ust podczas pobytu w suchych zimnych pomieszczeniach lub na mroźnym dworze.
Objawy zajadów
Skoro już wiesz, czemu robią się zajady, poznaj ich symptomy. Pierwszy alarmujący objaw zajadów to samoczynne bolesne pękanie naskórka w kącikach ust. Towarzyszy temu zaczerwienie skóry wokół nich i delikatna opuchlizna.
Nieleczone rany mogą zaostrzyć objawy poprzez głębsze nadżerki i owrzodzenia. W dalszej degradacji błon śluzowych w kącikach ust pojawiają się zapalenia ropne prowadzące do tworzenia się strupów. Pod wpływem szerszego otworzenia ust suche strupki pękają, wywołując ból i sączenie się z nich ropy.
Jak leczyć zajady?
Jeśli masz zajady, zastosuj smarowanie kącików ust sokiem z cytryny lub olejkiem cytrynowym wymieszanym z olejem kokosowym. Warto zaaplikować sobie doustnie witaminę C oraz zestaw witamin z grupy B. Odwiedź dietetyka, który pomoże ustalić prawidłową dietę.
Jeżeli pomimo tych zabiegów nadal problem będzie istnieć, zasięgnij rady lekarza. Trzeba będzie wykonać kilka badań, które wskażą lub wyeliminują ukryte choroby (anemia, cukrzyca). Badanie krwi wykaże również skład związków mineralnych i witamin w Twoim organizmie.
Lekarz zapyta, czy uprawiasz sport rekreacyjnie, czy zawodowo. Brak jakiegokolwiek ruchu jest nieprawidłowym stanem, tak samo, jak przeciążenie organizmu treningami lub innym wysiłkiem (fizycznym i umysłowym). Dopyta o dodatkowe objawy towarzyszące przy zajadach.
Po dokładnie przeprowadzonym wywiadzie i badaniach lekarz przepisze Ci do smarowania zajadów maść lub żel. W razie konieczności doda leczenie farmakologiczne oraz indywidualnie dostosuje podawanie związków mineralnych i witamin.
Leczenie może trwać dość długo, gdy zajady są już w bardzo zaawansowanym stanie. Często może dochodzić do nawrotów, jeżeli zmagasz się z przewlekłą chorobą (cukrzyca, anemia).
Po wyleczeniu zajadów nadal może utrzymywać się zaczerwienienie wokół kącików ust. Będą one jednak z czasem się wybielać, aż wrócą do naturalnego koloru skóry.
Co to jest halitoza?
Problem nieświeżego oddechu może dotyczyć nawet co czwartej osoby na świecie! Statystyki wyglądają przerażająco, tym bardziej że mało kto traktuje tę przypadłość poważnie i zajmuje się jej leczeniem. Zamiast szukać doraźnych sposobów na nieświeży oddech, lepiej poszukać odpowiedzi na pytanie, co to jest halitoza, gdyż to właśnie tym mianem w środowisku medycznym określa się problemy z nieprzyjemnym zapachem wydobywającym się z ust.
Przyczyny powstawania halitozy
Halitoza najczęściej jest wywoływana przez najprostszą z możliwych przyczyn, czyli przez nieprawidłową higienę jamy ustnej. Niesystematyczna lub niedokładna pielęgnacja w połączeniu ze zbyt rzadkimi kontrolami u dentysty zawsze zbiorą swoje żniwa, ponieważ prędzej czy później doprowadzą do psucia się uzębienia, a zepsuty ząb może dać właśnie objaw w postaci nieświeżego oddechu. W przypadku gdy człowiek o tę podstawową higienę nie dba, może mieć permanentny problem z halitozą. Do głównych przyczyn stomatologicznych w tym przypadku należą: próchnica, nadmierna ilość kamienia nazębnego, grzybica jamy ustnej, kandydoza oraz paradontoza.
Nieprawidłowa higiena jamy ustnej jest najczęstszą, ale nie jedyną przyczyną halitozy. Nieświeży oddech może też pojawić się pod wpływem czynników środowiskowych - nadużywania nikotyny (zwłaszcza papierosów), diety bogatej w niektóre produkty (głównie alkohol) czy niektórych leków.
Jak się objawia halitoza?
Co to jest halitoza? Jest to po prostu utrzymujący się od dłuższego czasu problem z nieświeżym oddechem. Czym się objawia? Sprawa jest prosta - nieprzyjemnym zapachem, który wydobywa się wprost z jamy ustnej i jest odczuwalny nie tylko dla chorego, ale również i dla osób występujących w jego otoczeniu, np. podczas rozmowy. Choroba nie daje innych objawów, a na szczęście nieświeży oddech jest łatwy do dostrzeżenia. A tak naprawdę do wyczucia. Istnieje nawet bardzo prosty i szybki test, który pozwala na samodzielnie sprawdzenie, czy ma się problem z nieprzyjemnym oddechem.
Aby się tego dowiedzieć, należy nanieść odrobinę śliny na nadgarstek lub go po prostu polizać. Po odczekaniu krótkiej chwili, gdy ślina nieco zastygnie, zaznaczone miejsce należy sprawdzić. Jeżeli ma ono nieprzyjemny zapach, istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że ma się problemy z halitozą.
Kuracja halitoz
Każdy problem jest jednak do rozwiązania. W przypadku halitozy wywołanej niewłaściwą higienę jamy ustnej leczenie jest bardzo proste, bo obejmuje ono po prostu zmianę sposobu dbania o zęby i przede wszystkim wyleczenie powstałych w nich ubytków oraz innych schorzeń związanych z jamą ustną. Tymi elementami kuracji musi zająć się oczywiście stomatolog. Wiedząc już, co to jest halitoza, warto zgłosić się do niego jak najszybciej, a po wyleczeniu zębów przyłożyć się bardziej do ich higieny i pielęgnacji.
Ważne jest również to, by nie zapominać o czyszczeniu języka. Mało kto o nim pamięta, a niestety to właśnie na jego powierzchni lubią osadzać się bakterie i różne inne zanieczyszczenia, mogące prowadzić do nieświeżego oddechu.
Co oznacza żółty język u dziecka? Dowiedz się!
Zmiana barwy języka oraz pojawienie się na jego powierzchni nalotu może mieć związek zarówno z dość błahą, jak i poważną przyczyną. Zmiany zatem zawsze wymagają odpowiedniej diagnostyki i podjęcia skutecznego leczenia. Co ważne, mogą występować nie tylko u dorosłych, ale również dotyczyć najmłodszych. Wówczas wielu rodziców zastanawia się nad tym, co oznacza żółty język u dziecka.
Żółty język - jak powstaje?
Jak wspomniano powyżej, przyczyny powstawania zmian mogą być bardzo różnorodne, w tym również dość poważne. Wielu rodziców zatem słusznie zastanawia się nad tym, co oznacza żółty język u dziecka. Powinni oni jednak wiedzieć, że w większości przypadków zmieniony kolor języka ma związek z brakiem odpowiedniej higieny jamy ustnej oraz nieprawidłową dietą.
Jednak, odmienny od fizjologicznego kolor języka może mieć również związek z zaburzeniami prawidłowego trawienia czy występowaniem chorób o charakterze ogólnoustrojowym, w tym na przykład związanych z układem krążenia czy nowotworami. Żółty nalot na języku jest to tak zwany stan obłożonego języka, który przestaje być wilgotny, jasnoróżowy i gładki. Zmiany mogą mieć podłoże bakteryjne lub być wynikiem wpływu drożdżaków na ludzki organizm.
Żółty nalot na języku może mieć również związek z infekcją. W takim przypadku objawom towarzyszy zwykle ból gardła i nieżyt nosa. Zmiana koloru języka może nastąpić również na skutek przyjmowania niektórych leków, w tym choćby antybiotyków czy preparatów witaminowych. Nie bez znaczenia jest w tym wypadku stosowanie diety ubogiej w płyny, których ilość powinna być w czasie choroby dodatkowo zwiększana.
Zmiana koloru języka może również nastąpić na skutek spożycia pożywienia zawierającego substancje barwiące, w tym curry czy kurkumy. Zastanawiając się nad tym, co oznacza żółty język u dziecka, rodzice powinni mieć świadomość, że objawy te mogą mieć związek z istnieniem poważnych schorzeń, w tym: nieprawidłowej pracy wątroby, dwunastnicy, żołądka czy pęcherzyka żółciowego.
W tym przypadku zmianie koloru języka zwykle towarzyszy ból brzucha, wzdęcia, zgaga oraz wymioty. Pojawianie się nalotu na języku może również wskazywać na refluks żołądkowy lub zakażenie bakteriami Helicobacter pylori.
Jak się pozbyć żółtego nalotu na języku?
Jak wspomniano powyżej, zmiana koloru języka może mieć różnorodne przyczyny. Jeżeli źródłem zmian jest nieprawidłowa dieta, konieczne jest spożywanie większej ilości płynów lub modyfikacja jadłospisu. Poza tym, skutecznym sposobem na usuwanie nalotu z języka jest staranna higiena jamy ustnej. Konieczne jest zatem dokładne szczotkowanie zębów oraz stosowanie nici i płynów dentystycznych. Wśród wielu domowych sposobów walki z nalotem na języku wymienić można choćby płukanie jamy ustnej wodą utlenioną.
Jak zapobiec żółtemu językowi?
W przypadku dzieci, podobnie jak u dorosłych konieczne jest staranne szczotkowanie zębów oraz stosowanie specjalnych płynów dentystycznych. W diecie maluchów konieczne jest ograniczenie ilości cukru oraz barwników spożywczych. Należy również pamiętać o tym, że zmiana języka może mieć związek z ekstrakcją zęba. W tym przypadku ma charakter przejściowy i powinna samoistnie ustępować. W przeciwnym razie konieczna jest konsultacja stomatologiczna.
Co daje nitkowanie zębów?
Prawidłowa higiena jamy ustnej to droga do zdrowego i pięknego uśmiechu. Niestety, nie wystarczy samo szczotkowanie zębów - również ważne jest nitkowanie. Dlaczego jest to tak istotne w profilaktyce jamy ustnej i zębów?
Po co nitkuje się zęby?
Nalot na zębach jest wynikiem działania bakterii kwasotwórczych, które tylko czekają na to, aby znaleźć dla siebie idealną pożywkę, czyli resztki jedzenia. Co daje nitkowanie zębów? O ile szczoteczką poradzimy sobie z usunięciem nalotu z zębów, czyli płytki nazębnej wytwarzanej przez bakterie, tak przestrzenie między zębami wciąż pozostają brudne, a jeśli ktoś szczególnie ma mocno ściśnięte zęby, to w ogóle nie jest możliwe, żeby je prawidłowo oczyścić. Problem ten więc będzie powtarzał się codziennie. Tym samym bakterie wciąż mają pożywkę, nawet jeśli wcześniej umyliśmy zęby. Nitkuje się je więc przede wszystkim po to, aby nawet najmniejsze szczeliny między zębami dokładnie oczyścić z resztek jedzenia i tym samym zapobiegać pojawieniu się próchnicy i innych chorób w jamie ustnej.
Metody nitkowania zębów
Prawidłowe używanie nici dentystycznej ma na celu nie tylko oczyszczenie szczelin między zębami, ale również poniżej linii dziąseł. Do dyspozycji mamy dwa najbardziej popularne rodzaje nici dentystycznych. Są to nici nylonowe, wielowłókienkowe oraz nici PTFE, czyli z włókna pojedynczego. Pierwszy typ może być woskowany lub nie, a także mieć różny zapach, najczęściej miętowy. Może on nieco strzępić się, szczególnie przy zębach mocno przylegających do siebie. Drugi typ jest odporny na strzępienie i łatwiej daje się przesuwać między zębami. Niezależnie od rodzaju nici - jeśli będą prawidłowo stosowane, to dobrze wyczyszczą newralgiczne miejsca.
Najważniejszą kwestią jest poprawne użycie nici dentystycznej. W tym celu należy oderwać około 45 cm nici, owinąć ją między palcami środkowymi pozostawiając między nimi około 2 cm nici i napiętą wsunąć w szczelinę między zębami. Oczyszczanie odbywa się przy pomocy delikatnych ruchów w górę i w dół. Należy także ją zaginać, aby dokładnie oczyścić podstawę każdego zęba. Każdą kolejną szczelinę czyścimy przy pomocy czystego kawałka nici, aby uniknąć przenoszenia bakterii w nowe miejsce. Co daje nitkowanie zębów - stają się czyste i wolne od płytki nazębnej nawet w trudno dostępnych miejscach. Nitkowanie przeprowadza się przed umyciem zębów, aby fluor z pasty trafił również w wyczyszczone przestrzenie między zębami.
Czy warto nitkować zęby?
Jest to jedyny skuteczny sposób, aby oczyścić szczeliny między zębami. Dzięki temu usuwamy płytkę nazębną, która może prowadzić do próchnicy i innych problemów w obrębie jamy ustnej. Co daje nitkowanie zębów? Stają się zdrowsze, czyściejsze, bardziej odporne na działanie bakterii kwasotwórczych, które są bezpośrednią przyczyną próchnicy. To także skuteczny sposób na zapobieganie innym chorobom przyzębia, co również przyczynia się do lepszego ogólnego stanu zdrowia, ponieważ bakterie bardzo łatwo mogą dostać się głębiej powodując stany zapalne dziąseł, a przedostając się do krwiobiegu, również inne choroby.
Ubytki klinowe zębów - co to takiego? Objawy i przyczyny powstania
Piękny, zdrowy uśmiech to marzenie każdego człowieka. Niestety, jest on też - zwłaszcza w Polsce - rzadkością. Czasem za ubytki w zębach odpowiada próchnica. co zresztą jest naturalnym skutkiem złego odżywiania się i braku higieny jamy ustnej. Czasem jednak ubytki te występują na skutek abrazji, co w praktyce znacznie rozszerza zakres przyczyn takiego stanu rzeczy.
Jak powstają ubytki klinowe zębów?
Ubytki abrazyjne zębów powstają na skutek odsłonięcia szyjki zęba, które jest spowodowane poprzez zniszczenie wierzchniej warstwy szkliwa. Na to ostatnie duży wpływ mają różnego rodzaju oddziaływania mechaniczne. Ich występowanie prowadzi do zniszczenia szkliwa, a następnie do odsłonięcia jego wewnętrznej, żółtej struktury. Z biegiem czasu zaczynają poprzez nią wnikać bakterie, które mogą doprowadzić do poważnych stanów zapalnych (zwłaszcza w obrębie miazgi zębowej). Co więcej, odkryte w ten sposób uzębienie może być znacznie bardziej podatne na złamania. Nic więc dziwnego, że w przypadku wystąpienia tychże objawów, jedynym rozsądnym krokiem jest skierowanie się po pomoc do stomatologa.
Leczenie ubytków klinowych
Uszkodzenia abrazyjne zębów można leczyć na kilka sposobów, ale zawsze w ramach konsultacji z dentystą. W przypadku, gdy uszkodzenia są niewielkie, specjalista może zalecić wprowadzenie diety zawierającej dużą ilość wapnia. Co ważne, na tym etapie leczenie powinno się zakończyć na zmianie nawyków żywieniowych i higienicznych. Jeśli uszkodzeniom tym towarzyszy ból, to dentysta najprawdopodobniej przepisze specjalną pastę, która ograniczy dyskomfort powstały w trakcie szczotkowania zębów.
Najbardziej czasochłonną i kosztowną metodą, dzięki której można zredukować ubytki klinowe zębów, jest ich wypełnienie. W tym celu stomatolog odizolowuje ząb od reszty jamy ustnej, a następnie wytrawia go i pokrywa specjalną pastą. Co ważne, zasadność stosowania tegoż zabiegu jest zależna od wielu czynników, w tym od położenia wytrawionego zęba, czy też od stopnia jego zniszczenia. Wypełnienie zębów za pomocą wspomnianej pasty kosztuje od 150 do 250 złotych.
Jak zapobiegać ubytkom niepróchnicowego pochodzenia?
Metody zapobiegania ubytkom klinowym zębów zależą w głównej mierze od przyczyn ich występowania. Jeśli zaistniały stan rzeczy ma miejsce na skutek nieodpowiedniej techniki mycia zębów, dentysta powinien dokładnie przeszkolić pacjenta w tym zakresie. To samo dotyczy zresztą wykorzystywanego do tego celu sprzętu, a w szczególności szczoteczki do zębów i jej włosia. Co ważne, przyczyną powstawania w/w zmian może być również bruksizm, a więc tendencja do zgrzytania zębami. W przypadku jej zdiagnozowania można zaopatrzyć się w specjalne nakładki nazębne, które ograniczą ryzyko uszkodzenia szkliwa zęba.
Podsumowując, ubytki klinowe zębów to dość specyficzna dolegliwość, która nie ma nic wspólnego z próchnicą. Mimo to, warto rozpocząć jej leczenie jak najwcześniej, gdyż tylko wtedy istnieje możliwość zapobiegnięcia wypadaniu i łamaniu się zębów. W przeciwnym razie, konieczne będzie zastosowanie znacznie bardziej inwazyjnych metod.
Białe plamy na dziąśle po wyrwaniu zęba — skąd się biorą?
Błona śluzowa jamy ustnej jest codziennie narażona na agresywne działanie ostrych przypraw, gorących i zimnych płynów. Są one neutralizowane przez ochronną warstwę śliny i zdrową florę jamy ustnej, jednak ta ochrona jest niepełna. Bakterie i wirusy, protezy i aparaty ortodontyczne, a także dym papierosowy podrażniają błonę śluzową. Stałymi gośćmi w jamie ustnej są również niewielkie ilości grzybów, które stają się problemem szczególnie wtedy, gdy układ odpornościowy jest osłabiony. Następnie zaczynają się szybko namnażać i tworzyć białawe naloty na błonie śluzowej policzków i języka. Czy białe plamy na dziąśle są zawsze powodem do niepokoju?
Co oznaczają białe plamy na dziąśle?
Białe plamy na dziąśle po wyrwaniu zęba są częścią procesu gojenia, który rozpoczyna się bezpośrednio po ekstrakcji zęba i kończy wypełnieniem ubytku nową kością pokrytą dziąsłami. Cały proces gojenia można podzielić na 3 kroki.
Krok 1 - po ekstrakcji w ciągu maksymalnie 45 minut w wyrostku zębodołowym tworzy się skrzep, który jako opatrunek biologiczny chroni ranę przed wysychaniem i wnikaniem drobnoustrojów.
Krok 2 - napływ komórek zapalnych, które oczyszczają ranę z resztek, skrzepów i bakterii. Proces ten rozpoczyna się 12 godzin po ekstrakcji.
Krok 3 – białe plamy na dziąśle po wyrwaniu zęba — jest to biała włóknista powłoka, której nie należy usuwać – tu tworzą się nowe dziąsła. Odbudowa uszkodzonej tkanki następuje dzięki fibroblastom, które tworzą włókna kolagenowe. Tkanka miękka, tkanka kostna i naczynia krwionośne zbudowane są z włókien kolagenowych. W zależności od wielkości rany proces ten trwa od 4 do 40 dni.
Białe dziąsła u dorosłych — co oznaczają?
Najczęstsze przyczyny białych dziąseł u dorosłych to pleśniawki jamy ustnej, afty i leukoplakia.
Pleśniawka jamy ustnej, przerost grzybów naturalnie występujących w jamie ustnej, często występuje, gdy układ odpornościowy jest osłabiony. Najbardziej narażone na rozwój pleśniawek są niemowlęta, osoby z protezami zębowymi, pacjenci z rakiem, HIV i innymi chorobami osłabiającymi układ odpornościowy, osoby z anemią i cukrzycą, palacze i osoby z suchością jamy ustnej. Pleśniawki jamy ustnej mogą być również wywołane przez antybiotykoterapię. Długotrwała infekcja może wymagać leczenia.
Białe kropki na dziąsłach mogą wskazywać na afty. Te częste, nawracające zmiany mogą być małe lub duże i występować pojedynczo, lub w grupach. Owrzodzenia aftowe są często bolesne i niestety nie da się ich po prostu usunąć mechanicznie. Możliwe przyczyny to wirusy, bakterie i problemy z układem odpornościowym. Trauma, alergie, stres, palenie oraz niedobory żelaza i witamin zwiększają twoją podatność.
Białe lub szarawe plamki, które pojawiają się na dziąsłach, są znane jako leukoplakia. Wycieranie lub skrobanie nie zmienia ich tekstury.
Przyczyną większości przypadków leukoplakii jest palenie lub żucie tytoniu oraz spożywanie alkoholu. Leukoplakia wiąże się z ryzykiem późniejszego rozwoju raka jamy ustnej.
Białe dziąsła u niemowlaka lub dziecka
Częstą przyczyną białych dziąseł u niemowląt i dzieci są infekcje grzybicze. Grudki lub nalot na dziąsłach, a także języku i podniebieniu, mogą świadczyć o obecności pleśniawek, wywołanych przez zakażenie drożdżakami.
Białe dziąsła mogą również wskazywać na wyrzynanie się pierwszych zębów. Zwłaszcza gdy dodatkowo są opuchnięte i rozpulchniała, a dziecko nadmiernie się ślini i wkłada ręce do buzi.
Jak się pozbyć białych plam na dziąśle?
Jeśli białe plamy nie znikną po tygodniu do dziesięciu dni, należy udać się do dentysty. Niektóre choroby, takie jak pleśniawki, zwykle leczą się same. Najlepiej jednak skonsultować się z lekarzem lub dentystą, aby upewnić się, że to nic poważniejszego. Specjalista zaleci odpowiednie leczenie, w zależności od zdiagnozowanego schorzenia.
Aby zachować świeżość i zdrowie jamy ustnej oraz zminimalizować ryzyko pojawienia się białych plam na dziąsłach, języku i podniebieniu oraz innych problemów, należy szczotkować zęby dwa razy dziennie pastą z fluorem.
Wybielanie zębów - jak długo się utrzymuje?
Przebarwienia na zębach nie prezentują się dobrze pod względem estetycznym i są skutkiem stosowania różnych używek, takich jak papierosy, herbata oraz kawa.
Na czym polega wybielanie zębów?
W ostatnich latach bardzo dużą popularnością cieszy się wybielanie zębów. Należy pamiętać, żeby ten zabieg wykonywać w sprawdzonym i renomowanym gabinecie dentystycznym, który od wielu lat działa na rynku. Istnieją jednak pewne przeciwwskazania do wybielania zębów. Dlatego pierwszym etapem jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu przez stomatologa, którego zadaniem jest zbadanie jamy ustnej pacjenta.
Jednym z najczęstszych przeciwwskazań jest oczywiście próchnica, którą najpierw trzeba wyleczyć, a dopiero później można zdecydować się na wybielanie zębów. Oprócz próchnicy często wymienia się także stan zapalny dziąseł oraz paradontozę. Wybielanie zębów nie jest również wskazane u kobiet w ciąży, a także wtedy, gdy pacjent ma uczulenie na substancje znajdujące się w preparatach wybielających.
Metody profesjonalnego wybielania zębów
Należy również pamiętać, żeby nie wykonywać wybielania u pacjentów poniżej 16 roku życia. Warto zwrócić uwagę na fakt, że czasami zmiany chorobowe na zębach nie są widoczne gołym okiem. Dlatego lekarz stomatolog powinien wykonać odpowiednie badania i użyć właściwych narzędzi, żeby móc wykonać zabieg. Przed rozpoczęciem wybielania zalecana jest także higienizacja, czyli oczywiście skaling oraz piaskowanie. Są to zabiegi, które pomagają usunąć nie tylko osad nazębny, ale również kamień. Ich obecność sprawia, że nie jest możliwe rozjaśnienie płytki w sposób równomierny.
Kilka dni przed wybielaniem zębów należy wykonać higienizację. Wśród sposobów wybielania zębów w gabinecie dentystycznym można wyróżnić metodę gabinetową oraz nakładkową, która jest określana także jako domowa. Wybielanie zębów wykonuje się obecnie zazwyczaj przy pomocy systemu Beyond, z którego korzystają dentyści na całym świecie. Stomatolog smaruje zęby żelem wybierającym, który jest dodatkowo aktywowany dzięki lampie Beyond, która emituje zimne światło.
Efekt po wybielaniu zębów
Kuracja pomaga usunąć nawet bardzo silne przebarwienia, które występują nie tylko na powierzchni zębów, ale również wewnątrz zęby. Zabieg trwa z reguły niecałą godzinę i jest całkowicie bezpieczny. Wybielanie zębów może sprawić, że u niektórych osób pojawi się nadwrażliwość, ale dzieje się to stosunkowo rzadko, dlatego nie trzeba się tym przejmować.
Druga metoda to system Prevdent, który jednocześnie wzmacnia szkliwo i wybiela zęby. Preparat, który jest nakładany na zęby występuje w formie pianki aktywnej. Działanie produktu jest dodatkowo wzmacniane przy pomocy specjalnej lampy.
Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że ta metoda jest całkowicie bezpieczna i w 100% naturalna. Warto dodać, że efekty wybielania powinny utrzymać się około trzech lat. Czas może się jednak różnić w zależności od tego jak pacjent dbał o zęby po zabiegu oraz jakiej metody użyto do rozjaśniania. Śnieżnobiały uśmiech można utrzymać dłużej, ale w tym celu trzeba zmienić swój obecny styl życia. Warto też korzystać z past wybielających, które cechują się dużą skutecznością.