Przerwa między górnymi jedynkami to cecha zębów traktowana przez ludzi zarówno jako atut, jak i wada wyglądu. Wiele osób zastanawia się, co to jest diastema, jakie są jej przyczyny i jak się jej pozbyć.
Diastema – charakterystyka
Co to jest diastema? Jest to nazywa dla wolnej przestrzeni między górnymi jedynkami. Diastema pojawia się nie tylko w mlecznym, ale i w stałym uzębieniu. Jeśli przerwa między zębami nie jest większa niż 2 mm, uznaje się ją za cechę estetyczną, defekt niewymagający leczenia. W przypadku, gdy szpara przekracza 2 mm, diastema stanowi wadę zgryzu i należy podjąć leczenie. Nieleczona może mieć skutki objawiające się problemami z mową, wadami zgryzu czy chorobami przyzębia.
W takich sytuacjach koniecznym staje się jej usunięcie. Ze względu na ułożenie zębów diastemę można podzielić na trzy typy. Diastema równoległa występuje w przypadku równoległego ustawienia jedynek względem siebie. Skierowanie dolnych końcówek zębów do siebie świadczy o diastemie zbieżnej. Natomiast diastema rozbieżna jest wtedy, gdy końcówki zębów są skierowane w przeciwnych kierunkach.
Czy diastema jest zaraźliwa?
Diastema jest chorobą należącą do zaburzeń położenia zębów. Skoro wiemy już, co to jest diastema, warto rozróżnić jej rodzaje ze względu na przyczynę jej powstania. Diastema fizjologiczna jest najczęściej występującym typem diastemy. Spotyka się ją u dzieci w wieku od 5 do 9 lat w związku z pojawianiem się zębów stałych. Jeśli przestrzeń między zębami pojawia się w wyniku nieprawidłowej budowy elementów jamy ustnej, mamy do czynienia z diastemą prawdziwą.
Diastema rzekoma powstaje w wyniku zaburzeń genetycznych wzrost u zębów. Zbyt mała ilość zębów, brak siekaczy bocznych lubi ich mały rozmiar jest przyczyną pojawiania się przerwy między górnymi jedynkami. Tym typem diastemy nazywa się również hiperdoncję, czyli sytuację, gdy zęby stałe wyrastają zanim wypadną zęby mleczne lub wyrzynają się dodatkowe zęby stałe.
Ostatnim rodzajem jest diastema nabyta. Przerwa między zębami może pojawić się w wyniku urazu lub nieprawidłowych nawyków, często o podłożu nerwowym.
Diastema nie jest chorobą zaraźliwą, ale może być dziedziczna. Geny przekazywane dzieciom przez rodziców mają wpływ nie tylko na kształt czy wielkość uzębienia, ale także na występowanie przerw między zębami. Jeśli więc rodzic ma diastemę wywołaną zaburzeniem proporcji między wielkością siekaczy a rozmiarem szczęki, możliwe jest przekazanie diastemy potomstwu.
Jak się pozbyć diastemy?
Wybór leczenia diastemy zależy od przyczyn jej powstania. W przypadku diastemy prawdziwej rozwiązaniem jest podcięcie wędzidełka górnej wargi oraz założenie aparatu ortodontycznego. Diastema zbieżna rodzi konieczność noszenia stałego aparatu ortodontycznego. Natomiast w sytuacji leczenia diastemy rozbieżnej wystarczy aparat zdejmowany.
Diastema fizjologiczna jest rodzajem diastemy niewymagającym leczenia, gdyż znika samoistnie.
Rozwiązaniem na diastemę powstałą w wyniku braku zębów są implanty zębowe. Zabiegi stomatologii estetycznej, takie jak bonding zębów czy licówki zębowe, również mogą pomóc w pozbyciu się diastemy poprzez korektę górnych jedynek.